Krótki zarys historyczny

Przemiany strukturalno – organizacyjne
Straży Pożarnej w Rzeszowie
w latach 1945 – 2001  

Po zakończeniu okresu okupacji na terenie miasta Rzeszowa ochrona przeciwpożarowa funkcjonowała w strukturach wykształconych jeszcze w okresie wojny. Jako centralny organ powołano w Warszawie Głównego Inspektora Pożarnictwa,           w terenie zaś wojewódzkie inspektoraty pożarnictwa i instruktorów powiatowych.         W marcu 1946r. zniesiono Główny Inspektorat Pożarnictwa i w jego miejsce utworzono Wydział Ochrony przed Pożarami przemianowany w 1947r. na Wydział Pożarnictwa.   W urzędach wojewódzkich natomiast zlikwidowano stanowiska wojewódzkich inspektorów pożarnictwa, tworząc oddziały do spraw ochrony przed pożarami i innymi klęskami. Zlikwidowano tym samym fachowe organy sprawujące nadzór nad ochroną przeciwpożarową. Równocześnie funkcjonował niezależny, utworzony przy Ministerstwie Ziem Odzyskanych w czerwcu 1946r. Samodzielny Referat Pożarnictwa, w 6 ministerstwach powstały resortowe służby pożarnicze. Wszystko to powodowało pewien chaos organizacyjny w strukturach Straży Pożarnych.

W tym okresie, począwszy od końca 1944  do lutego 1950 roku w Rzeszowie funkcjonowała Miejska Zawodowa Straż Pożarna, stanowiąca wydział Zarządu Miejskiego w Rzeszowie, podległa bezpośrednio Prezydentowi Miasta Rzeszowa. Kierowana była przez Komendanta, funkcję tę pełnili w tym czasie kpt. poż. Stanisław Komorowski (1941 – 1946), kpt. Antoni Lebeda (1947 – 1950). 

W latach tych Zawodowa Straż Pożarna w Rzeszowie otrzymała sztandar, który wręczono łącznie z poświęceniem sprzętu w dniu 24 listopada 1946r.